Coromandel, Kaikoura en Abel Tasman NP.

Hallo allemaal!
EINDELIJK na 7 dagen zonder bereik heb ik weer internet!!

Ik ben inmiddels aan mijn reis naar het Zuidereiland begonnen. Afscheid nemen van de collega’s was moeilijker dan verwacht. Deze kiwi’s hebben er alles aan gedaan om me welkom te laten voelen en ik ben ze zeker als mijn vrienden gaan zien. Ze hadden een super mooie groensteen hanger gegeven om onze vriendschap en het samengaan van twee culturen te herinneren. Hierna ben ik samen met Marilyn en John naar Sandy bay in het puntje van de Coromandel gereden. Marilyn en John hadden een trouwerij daar en ik mocht mee voor een lekker relaxt weekendje zon, zee en strand. Het weer was niet heel geweldig, erg winderig en mistig dus besloot ik op zoek te gaan naar de beroemde waterval. Er was alleen nergens een begin van het pad aangegeven, dus na wat omzwervingen door de commune vond ik een klein paadje die me door het landschap leiden. De weg liep alleen dood in een rivier en uiteindelijk ben ik die overgestoken (doorweekte schoenen) om vervolgens een mooie schok te krijgen van het elektrische hekwerk van de koeien wei. Enfin, weer terug door de rivier om dan maar lekker te gaan lezen. Op zaterdag was de bruiloft en ze hadden geluk, want het regende de hele morgen tot het moment van de trouwerij, ik kon vanaf het huisje het schouwspel aanschouwen. Daarna heb ik John en Marilyn opgehaald van de feestlocatie (20 min over een nauw zandpad langs een klif, waarbij ik soms de rotsblokken eerst van de weg af moest halen). Ik kwam gelukkig niemand tegen, behalve een egel, die het helaas niet overleefd heeft. Maar goed, de volgende dag was het weer nog niet al te best, dus besloten we Sandy bay eerder te verlaten en via de 309 naar Cathedral cove en hot-water-beach te rijden. Voordat we vertrokken dacht ik nog even slim te zijn om tijdens hoog tij een grot te gaan zoeken. Resultaat: een klein teentje twee keer zo dik en pimpelpaars en de andere bloedend door de scherpe rotsen. Onderweg reden we door een prachtig kauri bos en kwamen we nog een boer met wilde zwijntjes tegen die over de weg liepen en andere activiteiten aan het uitoefenen waren. Cathedral cove was super indrukwekkend, parelwit zand en een super blauwe zee. Na een snelle stop om wat gerookte mosselen en vis in te slaan, kwamen we aan bij hot-water-beach. Gewapend met een schep begon ik een mooi gat te graven, helaas was het tij nog te hoog, waardoor om de 5 minuten mijn kuil vol liep met ijskoud zeewater. Er loopt een hotspting onder het strand met water tot 70 graden. Gecombineerd met het zeewater was het zeker de blaren waard.
Mijn laatste dag bij Marilyn en John was aangebroken en het huis was weer vol met mensen want hun “zoon” uit Amerika was over met zijn vrouw. Ik ben eerst bij de praktijk gaan checken of mijn kleine teen niet gebroken was (daar de paarsheid in een concentrische ring aan het uitzakken was), dit was gelukkig niet zo. Vervolgens zijn we zijn heerlijk uit eten gegaan in de Homestead en de wijn vloeide rijkelijk. Gevolg een mega kater de volgende dag toen ik in het vliegtuig zat richting Christchurch. Het was een schok om van 26 graden aan te komen in 17 graden Celsius. En de straybus was 40 minuten te laat. Gelukkig waren er genoeg aardige mensen om mee te klagen en uiteindelijk kwam hij en bereikten we rond 14:00 Kaikoura. Hier heb ik een Whale watching tour gedaan, twee potvissen gezien, albatrossen en een hoop dusty dolphins en zeehonden. Het was niet de beste activiteit voor iemand met een kater, zeker niet als er achter je 15 mensen aan het overgeven zijn, maar uiteindelijk ben ik maar gewoon gaan slapen en heb ik alles binnengehouden. Crayfish eten heb ik maar uitgesteld voor een andere keer.
De volgende ochtend besloot ik om in een keer door te gaan naar Abel Tasman en Picton over te slaan zodat ik een extra dag had in dit fantastische park aan de rand van de zee. Lane, ik en Tas hebben een watertaxi genomen en zijn vervolgens een hike van 7 uur gaan doen, langs hagelwitte stranden, via riviertjes en prachtige bossen terug naar ons hostel. Onderweg zijn we gestopt bij de Cleopatra pools en bij een prachtig wit zand, we begrepen alleen snel waarom niemand lang bleef op het strand, want we werden belaagd door gemene zandvliegjes. Ze zijn hier overal, dus ik ruik de hele dag naar eucalyptus en de beten jeuken onwijs.
De dag erna hebben we een kajak gehuurd en zijn Lane en ik gaan peddelen langs de kust en hebben we de rotsen en grotten ontdekt. Resultaat: een dode pinguïn, veel aalscholvers, een Jan van Gent en nog een hoop andere vogels. Helaas geen zeehonden, want de wind was erg sterk en er was een risico dat we anders niet meer terug van het zeehondeneiland naar land zouden komen. Het was al een behoorlijke opgave om weer terug naar land te peddelen.

De volgende dag zijn we richting Punakaiki vertrokken beroemd om zijn pancake rocks (waar niemand weet hoe ze zijn ontstaan, Steffie een suggestie? en blowholes. De zee was wild en het was geweldig om te zien. Ons hostel was een oude hippie commune midden in het bos omringd met Weka (kleine vogels die bijna op kiwi's lijken) en op 10 minuten van de Trumantrack naar een prachtig strand. We hebben met onze groep naar de zonsondergang gekeken. Vandaag zijn we in een zeer regenachtige Frans Joseph gearriveerd, we hopen dat onze glacier walk door kan gaan....