Glowworms, stingray's and Nudibranches
Blijf op de hoogte en volg Helmie
19 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Paihia
Hallo allemaal,
Hier gaat alles goed, het huis is helemaal ingericht en ik ben begonnen met mijn laatste weekje werk!
Op Waitangi day ben ik naar de Waitomo grotten gegaan, waar ik een black water/survival tour gedaan heb. Ik ga never ever nooit meer abseilen. Ik vond het super eng, maar ja, ik kon niet meer omhoog. Vervolgens gingen we met een zippbaan, moisten we met onze zwarte zwemband van een rots springen en daarna dobberden we in het donker door een aantal fantastische glowwormgrotten. Ik was de laatste in de rij dus toen we terug gingen zonder onze lichten aan had ik een fantastisch zicht op deze wonderlijke wezentjes. Heel bijzonder. Daarna begon de hel pas echt, nadat we struikelend onze weg baanden door de grot kwamen we uit bij een waterval die we moisten beklimmen, zonder zekering. Nou, ik heb de hele tijd lopen schreeuwen dat ik het niet kon en dat ik naar beneden wilde, maar uiteindelijk is het me toch gelukt. Never ever nooit meer!
On Friday it was moving day maar ik moest toen gewoon werken, dus op zaterdag hebben ik en twee vrienden van Marilyn bijna alle dozen uitgepakt.
De dag erna heb ik samen met Ange mount Pirongia bedwongen. Nou dit hadden we iets onderschat, hij was gekwalificeerd als een moeilijke wandeling, maar dat wist ik niet. Het kwam erop neer dat we langs steile bergwanden moesten afdalen m.b.v. een ketting en doordat het de dagen ervoor geregend had, was het allemaal erg slipperig. Mooiste moment was toen ik aan het klimmen was en uitgleed en mezelf net kon opvangen voordat ik in een dike lag modder zou vallen. De wandeling ging over de heuvelruggen, voornamelijk stijl omhoog, maar toen we uiteindelijk de top bereikten was het uitzicht fenominaal. We konden zelfs Raglan zien. De terugweg was een grotere uitdaging dan de heenweg, op het bordje stond 3-5h terug, voornamelijk doordat het een vrij steile klim naar beneden was. Mijn benen waren inmiddels bedekt met modder en blauwe plekken en mijn knieën vonden de afdaling niet een heel groot success en daarbij was het 28 graden, ver boven mijn thermo neutral zone. Ik was zo blij dat ik weer bij de auto was en uiteindelijk hadden we maar 6,5 h over deze hike gedaan. Not bad at all!
Vervolgens heb ik Marjon (studie) en haar vriend ontmoet op het prachtige zwarte strand van Raglan. Heerlijk gezwommen in de zee en vervolgens via een detour weer de heuvel opgeklommen.
Verbazingwekkend genoeg had ik weinig last van spierpijn, hoewel mijn hele lichaam beurs was. Afgelopen weekend heb ik een paar dagen vrij genomen en heb ik northland ontdekt. Snorkelen at Goat’s island marine reserve tussen de stingray’s en big snappers. Vervolgens een dagje duiken op Poor Knight’s islands met veel nudibranches. En vervolgens helemaal naar het noorden naar Cape Reigna. Vervolgens kwam ik vast te zitten met de truck at 99 mile beach. Prachtig strand, maar het begin was een beetje mul, dus een paar mensen moesten me uit het mulle zand duwen. Afgelopen maandag heb ik eerst een bezoekje gebracht aan de Waitangi treaty grounds, waar een maori vrouw een prachtig lied ter gehore bracht. En hierna ben ik langs de prachtige kust van Opononi gereden door de Waipoua forest om een eerbetoon te doen aan Tane Mahuta. Een 51,5 m hoge Kauri boom. Ik voelde me net een kaboutertje naast die woudreus. Ik heb mijn eerste wegslachtoffer gemaakt. Een myna kwam tegen mijn truck en heeft het helaas niet gered. Vervolgens moest ik een 2 uur detour maken om mijn jas op te halen en daarna was het een 6 uur durende reis terug naar Hamilton, al met al had ik de afstanden iets onderschat.
Gisteren kwam ik erachter dat de truck een GPS system heeft en dat de kliniek fijn mijn weg kon volgen. Inclusief mijn snelheid, dus ik werd op het matje geroepen omdat ik iets te snel reed en blijkbaar was het niet de bedoeling dat ik zo ver zou gaan met de truck. Maar goed, het blijkt dat ik meer omzet heb gedraaid dan de rest van de dierenartsen, dus ze vergeven het me wel (en het is mijn laatste week!)
De “leuke” casussen waren deze week een havik en ijsvogel in de praktijk, een myna vol met bloedluis (jak), een hond die in een wespennest was gevallen en die een spoor van wespen achterliet terwijl hij door de praktijk liep. En een lieve geit genaamd George die in een zwerm bijen terecht was gekomen en helemaal een opgezwollen gezicht had.
Dit weekend ga ik richting de coromandel met Marilyn and John die inmiddels gekroond zijn tot mijn Kiwi ma & pa en op dinsdagochtend vlieg ik richting Christchurch en vervolg mijn reis met stray travel. Sweet as!
Hier gaat alles goed, het huis is helemaal ingericht en ik ben begonnen met mijn laatste weekje werk!
Op Waitangi day ben ik naar de Waitomo grotten gegaan, waar ik een black water/survival tour gedaan heb. Ik ga never ever nooit meer abseilen. Ik vond het super eng, maar ja, ik kon niet meer omhoog. Vervolgens gingen we met een zippbaan, moisten we met onze zwarte zwemband van een rots springen en daarna dobberden we in het donker door een aantal fantastische glowwormgrotten. Ik was de laatste in de rij dus toen we terug gingen zonder onze lichten aan had ik een fantastisch zicht op deze wonderlijke wezentjes. Heel bijzonder. Daarna begon de hel pas echt, nadat we struikelend onze weg baanden door de grot kwamen we uit bij een waterval die we moisten beklimmen, zonder zekering. Nou, ik heb de hele tijd lopen schreeuwen dat ik het niet kon en dat ik naar beneden wilde, maar uiteindelijk is het me toch gelukt. Never ever nooit meer!
On Friday it was moving day maar ik moest toen gewoon werken, dus op zaterdag hebben ik en twee vrienden van Marilyn bijna alle dozen uitgepakt.
De dag erna heb ik samen met Ange mount Pirongia bedwongen. Nou dit hadden we iets onderschat, hij was gekwalificeerd als een moeilijke wandeling, maar dat wist ik niet. Het kwam erop neer dat we langs steile bergwanden moesten afdalen m.b.v. een ketting en doordat het de dagen ervoor geregend had, was het allemaal erg slipperig. Mooiste moment was toen ik aan het klimmen was en uitgleed en mezelf net kon opvangen voordat ik in een dike lag modder zou vallen. De wandeling ging over de heuvelruggen, voornamelijk stijl omhoog, maar toen we uiteindelijk de top bereikten was het uitzicht fenominaal. We konden zelfs Raglan zien. De terugweg was een grotere uitdaging dan de heenweg, op het bordje stond 3-5h terug, voornamelijk doordat het een vrij steile klim naar beneden was. Mijn benen waren inmiddels bedekt met modder en blauwe plekken en mijn knieën vonden de afdaling niet een heel groot success en daarbij was het 28 graden, ver boven mijn thermo neutral zone. Ik was zo blij dat ik weer bij de auto was en uiteindelijk hadden we maar 6,5 h over deze hike gedaan. Not bad at all!
Vervolgens heb ik Marjon (studie) en haar vriend ontmoet op het prachtige zwarte strand van Raglan. Heerlijk gezwommen in de zee en vervolgens via een detour weer de heuvel opgeklommen.
Verbazingwekkend genoeg had ik weinig last van spierpijn, hoewel mijn hele lichaam beurs was. Afgelopen weekend heb ik een paar dagen vrij genomen en heb ik northland ontdekt. Snorkelen at Goat’s island marine reserve tussen de stingray’s en big snappers. Vervolgens een dagje duiken op Poor Knight’s islands met veel nudibranches. En vervolgens helemaal naar het noorden naar Cape Reigna. Vervolgens kwam ik vast te zitten met de truck at 99 mile beach. Prachtig strand, maar het begin was een beetje mul, dus een paar mensen moesten me uit het mulle zand duwen. Afgelopen maandag heb ik eerst een bezoekje gebracht aan de Waitangi treaty grounds, waar een maori vrouw een prachtig lied ter gehore bracht. En hierna ben ik langs de prachtige kust van Opononi gereden door de Waipoua forest om een eerbetoon te doen aan Tane Mahuta. Een 51,5 m hoge Kauri boom. Ik voelde me net een kaboutertje naast die woudreus. Ik heb mijn eerste wegslachtoffer gemaakt. Een myna kwam tegen mijn truck en heeft het helaas niet gered. Vervolgens moest ik een 2 uur detour maken om mijn jas op te halen en daarna was het een 6 uur durende reis terug naar Hamilton, al met al had ik de afstanden iets onderschat.
Gisteren kwam ik erachter dat de truck een GPS system heeft en dat de kliniek fijn mijn weg kon volgen. Inclusief mijn snelheid, dus ik werd op het matje geroepen omdat ik iets te snel reed en blijkbaar was het niet de bedoeling dat ik zo ver zou gaan met de truck. Maar goed, het blijkt dat ik meer omzet heb gedraaid dan de rest van de dierenartsen, dus ze vergeven het me wel (en het is mijn laatste week!)
De “leuke” casussen waren deze week een havik en ijsvogel in de praktijk, een myna vol met bloedluis (jak), een hond die in een wespennest was gevallen en die een spoor van wespen achterliet terwijl hij door de praktijk liep. En een lieve geit genaamd George die in een zwerm bijen terecht was gekomen en helemaal een opgezwollen gezicht had.
Dit weekend ga ik richting de coromandel met Marilyn and John die inmiddels gekroond zijn tot mijn Kiwi ma & pa en op dinsdagochtend vlieg ik richting Christchurch en vervolg mijn reis met stray travel. Sweet as!
-
19 Februari 2014 - 00:49
Theo:
Hier de nederlandse kleipappa ;-)))
Weer prachtige verhalen Helmie. Volgens mij is het een groot feest daar in Nieuw Zeeland!
Geniet ervan.
Hier is het prutweer, lijkt eerder herfst dan winter.
X theo -
19 Februari 2014 - 09:04
Ilka:
Hey wat een geweldige avonturen weer! Je kon het natuurlijk niet laten om weer ergens vast komen te zitten met de auto ;)
Aan je taalgebruik te horen ben je al helemaal aan het verkiwi-en ;)
Succes met je laatste week werken! Hopelijk vallen er niet nog meer beesten in een wespen of bijennest :S
Goeie reis verder!
Ilka -
19 Februari 2014 - 09:26
Thea V. Lith:
Wow Helmie, jij maakt het wel spannend met je uitstapjes, en je doet het ook gewoon allemaal. Stoer hoor! Succes met je laatste werkweek, ga je daarna alleen nog rondtrekken of pik je ergens nog een baantje op? Geniet van alles, pas goed op jezelf.
Groetjes,
Thea en Ad -
19 Februari 2014 - 14:13
Marjan:
Hoi helmie, op de grond staand met de voetjes zag het abseilen e.d. wel erg stoer uit, maar je bent wel eerlijk door te zeggen dat je het never ever nooit meer doet!! Menigeen zou zeggen.....ach niks an de hand!!
Mooi verhaal weer, heel veel plezier nog de laatste dagen op de praktijk en een goede reis naar het zuiden en australie. en bangkok.
Doe voorzichtig,je weet nu wat het is om jezelf een beetje te overschatten.
Liefs marjan en jelte -
19 Februari 2014 - 14:16
Marjan:
foutje, ik bedoel in de laatste zin natuurlijk onderschatten des al nietemin heel veel plezier nog verder xx -
20 Februari 2014 - 12:50
Steffie:
Hoi!
Niet gek dus dat ik maar weinig van je hoor, wat een activiteiten zeg! Super stoer dat abseilen en watervallen beklimmen. Kan me voorstellen dat het iets te spanndend was :p Weer een keertje skypen binnenkort?
Groeten!
Steffie -
20 Februari 2014 - 14:21
Marianne R:
Hoi Helms!
Wat een belevenissen allemaal! Hopelijk heb je (ondanks het abseilen en andere enge dingen) genoten van de prachtige glow worms! Waren het er veel?
Heel veel succes met je laatste werkdagen, en alvast een heel goede reis gewenst voor daarna!
Liefs, Mar
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
